ქალებსაც და მამაკაცებსაც საკუთარი თავის მიმართ გვჩვევია აკრძალვების დადგენა, მაგრამ მცირედს თუ ვასრულებთ…თუმცა არსებობს ადგილი, სადაც პირიქით, აკრძალვები და კომპლექსები იმატებს და ეს საწოლია.როცა ორი ადამიანი საწოლში თავსდება, მათ უამრავი დოგმა ახსენდებათ და თავს უფლებას არ აძლევენ, აკეთონ ის, რაც სურთ…ამის მიზეზი რელიგიაცაა და შინაგანი მდგომარეობაც.
სექსი და შიში ყოველთვის ერთად იყვნენ.იმ დროიდან კი, როდესაც ომების გამუდმებულ ხანაში მამაკაცები იხოცებოდნენ და უგზოუკვლოდ იკარგებოდნენ, ერი მონდომებული იყო, გამრავლებულიყო.ამისათვის სექსი იყო საჭირო, მაგრამ მხოლოდ გამრავლების მიზნით…დროთა განმავლობაში კი პარტნიორებმა ისწავლეს ერთმანეთით და აქტის პროცესით ტკბობა.თუმცა დღემდე არსებობს უამრავი მომენტი, რომელსაც წყვილი უშვებს ხელიდან.ერთმანეთთან და თავის თავთანაც კი ვერ ამხელენ ფარულ სურვილებს და საბოლოოდ ეს ბზარის გაჩენასაც იწვევს ხოლმე ურთიერთობაში.მამაკაცები სრულყოფილ სექსს სხვის მკლავებში წააწყდებიან ხოლმე, ქალები კი თითქმის ბოლომდე ინარჩუნებენ მოთმინებას და მხოლოდ ტრადიციული პოზებით შემოიფარგლებიან.
არ ვიცი, რამდენად სწორია ეს მიდგომა, მაგრამ საქართველოში, დარწმუნებული ვარ, დოგმების კოეფიციენტი ამ საკითხში გაცილებით მეტია, ვიდრე სხვა ქვეყნებში…