მშობლებთან ტელეფონით საუბარი ნამდვილი მახეა. თავიდან ფიქრობთ, რომ ამაზე და ამაზე ისაუბრებთ არა უმეტეს 5 წუთის განმავლობაში. შემდეგ კი საუბარი თითქმის ერთი საათის მანძილზე იწელება. და რატომღაც არ მინდა დედის გაღიზიანება კავშირის გაწყვეტით, მაგრამ ლაპარაკსაც უკვე ვეღარ ვუძლებ. Რა უნდა ვქნა?
ჩვენი დღევანდელი გმირის ქალიშვილმა გამოსავალი იპოვა. მართალია, ეს ძალიან სადავო და წინააღმდეგობრივი საკითხია, მაგრამ თქვენ უკეთ განსჯით. ქალი არ იღებს ტელეფონს, როდესაც დედამისი რეკავს. ღირს თუ არა ამის გაკეთება საკუთარ დედასთან და შესაძლებელია თუ არა მოსალოდნელი კონფლიქტის ადამიანურად მოგვარება, წაიკითხეთ სტატიაში.
გთავაზობთ დედის ინტერვიუს:
დედები ალბათ გამიგებენ, მე უბრალოდ სასოწარკვეთილი ვარ! საერთოდ, ჩემი 33 წლის ქალიშვილი მეუღლესთან და პატარა ქალიშვილთან ერთად დედაქალაქში ცხოვრობს. ცოტა ხნის წინ პენსიაზე გავედი და მე და ჩემი მეუღლე სოფელში გადავედით საცხოვრებლად. ჯერჯერობით მთელ თავისუფალ დროს სახლში მუშაობას და ბაღის მოვლას ვუთმობ. და ასევე, ვცდილობ, მაქსიმალურად ხშირად დაველაპარაკო შვილს.
საქმე ისაა, რომ ჩემი ქალიშვილი ძალიან ხშირად მარტო რჩება ბავშვთან. ქმარი მიდის მივლინებებში და სამსახურში იკარგება დღეების განმავლობაში. მე მშვენივრად მესმის, როგორია მარტო დარჩენა, თან ჩვილთან ერთად. ერთხანს, ჩემი მეუღლე, ქალიშვილის მამა, ასეთივე რეჟიმით მუშაობდა. ამიტომ, მსურს ჩემმა შვილმა იცოდეს, რომ ყოველთვის შემიძლია მისვლა და მისი დახმარება. დღეში რამდენჯერმე ვურეკავ ჩემს ქალიშვილს, რომ ვნახო კარგად არიან თუ არა.
თუმცა, ბოლო პერიოდში ძალიან უსიამოვნო რამ მოხდა. ნახევარი დღის განმავლობაში 15-ჯერ დავურეკე ქალიშვილს, მაგრამ მან ერთხელაც არ მიპასუხა. რა თქმა უნდა, ვღელავდი, რადგან ეს ადრე არ მომხდარა. კინაღამ დავიწყე მზადება შვილის სახლამდე მანქანით გასამგზავრებლად, რათა გამეგო თუ ყველაფერი კარგადა იყო თუ არა.
მაგრამ შემდეგ მოულოდნელად შვილისგან მივიღე შეტყობინება: ”ჩვენთან ყველაფერი კარგადაა! რა მოხდა, რატომ მაქვს 15 გამოტოვებული ზარი შენგან?! ” მე აქ ნემსებზე ვიჯექი, ვნერვიულობდი, და ის მწერს გაბრაზებულ შეტყობინებას მესენჯერში! როგორ შეიძლება ამას გაუძლო?
მე შვილს უკვე ვეჩხუბე, როდესაც მან სახლის ტელეფონი გამორთო. ამიხსნა, რომ მას ეს არ სჭირდება, ზოგიერთი რეკლამის განმცხადებელი და შარლატანი ყოველთვის უდროოდ რეკავს, შედეგად ბავშვის ძილს ერევა. კარგი, მე შემდეგ სპეციალურად შევიძინე სმარტფონი, რომ უფრო მოსახერხებელი ყოფილიყო მასთან დარეკვა და მიმოწერა. ახლა ის არც მობილურ ტელეფონზე არ მპასუხობს.
მე კარგად ვიცი, რომ თანამედროვე ახალგაზრდობა არასდროს შორდება ტელეფონებს. ადამიანები მობილურ ტელეფონებს სააბაზანოში შესვლის დროსაც იყენებენ! ნუთუ ჩემმა შვილმა ვერ ნახა, რომ ამდენჯერ დავურეკე? არასდროს დავიჯერებ! ძალიან ვწუხვარ, რომ ჩემს ქალიშვილს არ ესმის, რამდენად მნიშვნელოვანია ჩემთვის მხოლოდ მისი ხმის მოსმენა.
დუღილის წერტილი
რა თქმა უნდა, ამ შეტყობინების შემდეგ, სასწრაფოდ ავკრიფე შვილის ნომერი და ისევ დავურეკე. მან ტელეფონი აღარ აიღო! აქ უბრალოდ გავბრაზდი და კინაღამ ჩემი წყეული ტელეფონი ფანჯრიდან გადავაგდე. 5 წუთის შემდეგ ნასტიამ კვლავ მომწერა: „დედა, რა ხდება? დრო არ მაქვს ტელეფონზე სასაუბროდ. შენ ხომ კარგად იცი, რომ მე ყოველთვის დაკავებული ვარ ბავშვის მოვლით.”
”უბრალოდ მინდოდა გამეგო, რომ ყველაფერი კარგად იყო! არ კითხულობ ახალ ამბებს? ფაქტიურად ყველაფერი შეიძლება მოხდეს, მაშინაც კი, როდესაც სახლში ხარ. და თან როცა პატარა ბავშვი თქვენს ხელშია, თქვენ საერთოდ ასი ყური და თვალი უნდა გქონდეთ. ბევრს ხომ არ ვითხოვ შენგან, უბრალოდ აიღე ტელეფონი, თუ დაგირეკავ! ” – ვუთხარი ემოციურად.
ქალიშვილმა მაშინვე უპასუხა, რომ მას სიახლეები არ აინტერესებდა, თქვა, რომ ტელევიზორის ნაკლები ყურება კარგი არჩევანი იყო, რადგან შემდეგ უკეთესად იძინებდა. შემდეგ შვილმა მითხრა, რომ იგი არ იყო ვალდებული აეღო ტელეფონი, რადგან მას უამრავი საზრუნავი ჰქონდა: ”და საერთოდ, გიფიქრია ოდესმე, რომ თუ ადამიანი ამდენ ხანს არ აღებს ტელეფონს, ეს ნიშნავს რომ მას უბრალოდ არ სურს შენთან საუბარი? თუ დამჭირდება, თავადაც მშვენივრად დაგირეკავ.! “
სიმართლე გითხრათ, არ ველოდი, რომ ჩემს ქალიშვილი მსგავს რამეს მეტყოდა. მანამდე ვერც კი წარმომედგინა, რომ მის მშობლებთან სატელეფონო საუბარი მასში ამდენ ნეგატიურ ემოციას იწვევს. მე კი მხოლოდ საუკეთესო მინდოდა… და როგორ უნდა ვიკონტაქტო მას შემდეგ შვილთან? ვგრძნობ, რომ მას საერთოდ არ ვჭირდები.
რედაქციისგან
ნაწილობრივ გვესმის, როგორც შვილის, ისე მშობლის. მშობლები განიცდიან შვილების ამბებს და ხშირად ეს გრძნობა უმძაფრდებათ, როდესაც შვილი მათგან შორს არის. აქ მნიშვნელოვანია შუალედის პოვნა. არავის მოსწონს შემაშფოთებელი და ზედმეტი მზრუნველობა, ამიტომ შვილის მკაცრი რეაქცია არის ის ცხელი ემოციები, რომლებიც ზრუნვის მობეზრებისგან გამომდინარეობს.
დედამ და ქალიშვილმა ღიად უნდა ისაუბრონ ყველაფერზე და შექმნან გარკვეული საზღვრები. შემდეგ მომავალში შეიძლება თავიდან იქნას აცილებული ასეთი კონფლიქტები.
თქვენ რას ფიქრობთ ამის შესახებ? რას ურჩევდით დედას? შვილს რას ეტყოდით? გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში!