ტარიელის გამიჯნურების ამბავი
როგორც ვიცით,არაბეთისა და ინფოეთის სახელმწიფოში ნადირობა ერთ-ერთი სამეფო რიტუალია.საშობელის გაყრის შემდეგ ტარიელი ნესტან-დარეჯანს დურაჯების გადაცემის დროს ნახულობს.’’ასმათ ფარდაგსა აზიდნა,გარე მდგეგ მოფარდაგულსა,ქალსა შევხედე ალერსით,მეცა ცნობასა და გულსა’’, ფარსადანი რომ ცუდად ექცევა ტარიელს ამაზე მეტყველებს,რომ მას ავალებს დურაჯების გადაცემას,ცინიზმი კი იმაში მდგომარებოს,რომ ბოლომდე არ აძლევს საშუალებას ნესტანს შეხვდეს. ფარდაგი თავისთავად მეტყველებს გაუცხოებაზე,რომელიც ჯერ იმით გამოიხატა რომ ფაზრის ქვით სასახლეში გამოკეტა ნესტანი ხოლო ფარდაგი იმისთვის,რომ დამალოს და ადამიანებთან ურთიერთობაში ხელი შეუშალოს. ‘’ დურაჯნი მივცე გავიღე სხვა ვერა გზა რა თავისა,ვა მე მას აქეთ სახმსა დავუწვავ ნიადაგურსა’’ სახმილი-მწვავე ცეცხლი.
მოცემულ მონაკვეთში გვხვდება ტარიელის ფილოსოფიური ცნობა,სადაც ის ასკეტად გვევლინება. ‘’ მიმდონი საწუთროსანი მისსა ნივთთაგან რჩებიან,იშვებენ მაგრამ უმუხთლოდ ბოლოდ ვერ მოურჩებიან. ვაქებ ჭკუათა ბრძენთასა რომელნი ეურჩებიან’’, ამ ფრაზით ტარიელმა გააკრიტიკა საწუთროს მორჩილი ადამიანები,რომლებიც ამქვეყნიურ ფასეულობებს ემონებიან,მაგრამ ტრაგიკულად მთავრდება მათი ბოლო ,რადგან არ იციან,რომ ეს ყველაფერი არარაობაა. ბრძენთ უპირისპირებს ისეთ ადამიანებს,რადგან ბრძენნი ეურჩებიან წუთისოფელს,ეს ყველაფერი ამაოა.ტარიელი აწეული ფარდაგიდან დაინახავს თუ არა ნესტანს,გული მისდის და ძალას კარგავს. მხოლოდ ტირილის ხმა ესმოდა. ‘’მუყრნი(მოლები) და მულიმნი მე გარე შემომხვევიან,მათ ხელთა ეპყრა მუსაფი(ყურანი)’’
დასკვნა გამოიტანეს,რომ ის ბელზებელით-ეშმაკეულობით იყო დაავადებული. ტარიელს შიში ქონდა რომ არ შეეტყოთ მისი ამბავი და ერთი სული ქონდა როდის დატოვებდა დარბაზს.როცა გონს მოვიდა ფარსადანი და დედოფალი მისკენ მორბოდნენ,’’ზაფრანისფერად შეცვალა ბროლი ცრემლისა ბანამა’’, ეს მეტაფორა გამოხატავს ტარიელის დარდს. მოლარე-პირადი მსახური ტარიელთან შედის და ეუბნება,რომ ვინმე შაოსანი ქალი გკითხულობსო, სააშიკო წერილი,რომლის ავტორიცაა ასმათი,აკვირვებს ტარიელს,ეს აშიკობა არის გასაიდუმლებული,რომლის უკანაც იმალება ასმათის პატრონი ნესტანი.რეალური მიზეზის გაცხადების შემდეგ ტარიელს სიხარულზე სიხარული ემატება ‘’ამან წიგნმან გაგაგონოს ჩემთვის ვისმცა ეს უქმნია’’-ამ ფრაზით ასმათი მიანიშნებს მის რეალურ ავტორზე.
გაგრძელება წაიკითხეთ შემდეგ გვერდზე