ავთანდილის არაბეთში დაბრუნება
ავთანდილმა პირველ რიგში მიაშურა თავის სანაპირო ქალაქს და შერმადინს მოუყვა უცხო მოყმის ამბავი.მისნი სპანი ლაღობდნენ და სიხარულით აღნიშნავდნენ მის დაბრუნებას,ვის გამოც ლხინი გაიმწარეს.მათი შეხვედრა გვიჩვენებს იმ ჰარმონიულ ურთიერთობას,რომელიც არსებობს ავთანდილსა და მის ყმებს შორის.საოცარი სითბოთი ესაუბრება ავთანდილი თითოეულ ყმას და აღნიშნავს მათთან ერთად იმ დიდ სიყვარულსა და პატივისცემას,ტარიელისადმი. ვის გამოც თავისი სასახლე უიმიოდ დარჩენილს ”ხუხულად” მიაჩნია.შერმადინი იქნება მახარობელი სამეფო კარზე ავთანდილის დაბრუნების,რომელიც 10 დღის სავალ გზას სიხარულისგან 3 დღეში გაივლის.მხიარულად ეგებებიან ავთანდილს და სიხარულისგან აღტაცებას ვერ მალავენ. დიდებულთა ჯარიდან ზოგი ჰგვანდა ვითა მთვრალსა,საკმაოდ შთამბეჭდავად არის ნაჩვენები თინათინისა და ავთანდილის შეხვედრა,რომელიც საკრალურ დანიშნულებამდე ადის.ისინი ადამიანურ სახეებს სცილდებიან და ღვთაებრივ არსებებს ემსგავსებიან. სახლსამყოფი არა მართებს ცამცა გაიდარბაზეს.მათ სახეზე ღვთაებრივი შუქი გადაჰფენოდათ, ნადიმი გამართეს ტარიელის პატივსაცემად.მეფე შვილივით უყურებდა ავთანდილს და აქაც არ დავიწყებიათ ქველმოქმედება.იმდენი მარგალიტი გასცეს მადლიერების ნიშნად. ავთანდილი განსხვავებულად ფიქრობს წუთისოფელზე,რის გამოც მისი აზრი არ ემთხვევა თინათინის აზრს:ავთანდილს წუთისოფელი მიაჩნია მუხთლად და დაუნდობლად,რადგან მას ბევრი დაბრკოლება შეხვდა,თინათინი კი უფრო ოპტიმისტია და წუთისოფელს ტაროს-სიმინდს ადარებს. ”საწუთრო კაცს ყოფდა ვითა ტაროსი უხდების,ზოგჯერ მზეა და ოდესმე ცა რისხვით მოუქუხდების” თინათინის აზრით წუთისოფლის დაუნდობლობა მარადიული არ არის,ცვალებადია .თინათინი დარწმუნდა ავთანდილის ერთგულებაში ”შენ არ გატეხა კარგი გჭირს ზენაარისა ფიცისა”,ხამს გასრულება მოკვრისა სიყვარულისა მტკიცისა” ის დარწმუნებული იყო ავთანდილის სრულყოფილებაში და მიხვდა რომ უცხო მოყმის პოვნის შემდეგ ის უფრო გაიზარდა. პირველ ჯერზე უცხო მოყმის საძებრად მიმავალი ავთანდილი ამბობს ” ხამს მოყვრისათვის სიკვდილი ესე მე დამიცს წესადრე” თუ ადრე ამას მიჯნურის დავალებით აკეთებდა,ახლა ეს შეიცვალა და უფრო ფართო მასშტაბი მიიღო. მიჯნურის სიყვარული იქცა ზოგადად სიყვარულის საზრისად,რომელმაც ავთანდილს შემდეგი სიტყვები ათქმევინა: ” ხამს მოყვარე მოყვრისათვის თავი ჭირსა არ დამრიდად,გული მიეც გულისათვის,სიყვარული გზად და ხიდად” იგი თინათინს უხსნის,რომ ფიცის გამტეხ ადამიანს ამ ქვეყნად არასოდეს გაუმარჯვია და არგუმენტად მოჰყავს ცქაფი და მოღალატე ადამიანის მაგალითი. ავთანდილი როგორც პრაგმატისტი,არ ღალატობს გონებას და მის უპირატესობას გვაჩვენებს გულზე,რომლის თქამასაც არ უნდა ავყვეთ.თინათინი კი ფიქრობს,რომ ყველა სასიამოვნო გრძნობა გულიდან გამომდინარეოს და ავთანდილს არწმუნებს,რომ მისი ეს თავდადება გულიდან ნაკარნახები გონებით განსაზღვრულია.ავთანდილი ჰბაძავს ტარიელსა და ნესტანს და სიყვარულის სიმბოლოდ უცხო მოყმესთან მიმავალი მარგალიტს ითხოვს თინათინისგან,რომელიც მას ოდესღაც მკლავზე შეუბნია
გაგრძელება წაიკითხეთ შემდეგ გვერდზე