ავთანდილის დათხოვა როსტევან მეფესთან.
ავთანდილი ძალიან კარგი მანიპულირებელია.მან ზუსტად იცის როგორ უნდა მოახერხოს მეფესთან გამომშვიდობება,იცის რომ მეფე წინააღმდეგი იქნება ავთანდილმა კიდევ ერთხელ ქვეყანა დატოვოს,რადგან მას საპასუხისმგებლო მისია აკისრია.მისი როგორც სარდლის მიერ ქვეყნის დატოვება საფრთხისშემცველია.ის დარწმუნებულია თავისი სიტყვების ჭეშმარიტებაში და ამბობს:”ვერ გავუტეხ ზენაარსა,ვერ გავწირავ ხელი ხელსა,რამცა სადა გაუმარჯვდა კაცსა ფიცის გამტეხველსა”.ვეზირი,რომელიც სრულიად განსხვავებულია,ავთანდილი ცდილობს გამოიყენოს.ეს ადამიანი მოკლებულია პიროვნულ ფასეულობებს,ავთანდილი სთხოვს როსტევანთან მისვლას დამისი წასვლის შესახებ ცნობებას და სანაცვლოდ ასი ათას წითელ ოქროს სთავაზობს.ვეზირი მიუხედავად მისი მძმე პიროვნული ჩამორჩენილობისა,ამ მომენტში ხვდება,რომ მძიმე იმპერატივს ავალებს,რადგან იცის როსტევანის რეაქცია ამ ამბავზე.,მაგრამ მისი ღირსების არქონის გამო თანხმდება რადგან იცის,რომ ქრთამს მიიღებს.როსტევანი ბრაზდება ამ ამბის გაგონების შემდეგ და სკამს ესვრის. ამ მონაკვეთში: ” ზოგჯერ თქმა სჯობს უთქმელობას,ზოგჯერ თქმითად დაშავდების” და ”სჯობს უყოლობა კაცისა,მომდურავისა ყოლასა”.ვეზირი მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდა და მისი საქციელი გამართლებული იყო: ” თქმულა საკრავსა ქრთამი ჯოჯოხეთსა დაიურვებს”.ავთადილი კვლავ შერმადინთან მიდის და მას უტოვებს სანაპირო ქალაქს.ის წაყვანას სღხოვს და ავთანდილი პასუხობს,ომ მიჯნურის წესი ველად მარტო გაჭრაა,მას წუთისოფელი არარაობად მიაჩნია და ამბობს: ”მე იგი ვარ ვინ სოგელსა არ ამოკრებ ყიტსად ბგერად”ამით ასმათს ემსგავსება.ის ანდერძს უტოვებს მას რომ როსტევანს გადასცეს
გაგრძელება წაიკითხეთ შემდეგ გვერდზე